• Tweet

Nowe zakupy uzbrojenia i sprzętu wojskowego Rosji w latach 2011-2014

     W czerwcu 2014 roku opublikowano dokument rządowy, w którym ujawniono dane dotyczące zakupów uzbrojenia i sprzętu wojskowego w latach 2011-2013 i w pierwszym kwartale 2014 roku Federację Rosyjską. W dokumencie przedstawiono najważniejsze kontrakty rządowe zawarte z rosyjskimi państwowymi przedsiębiorstwami produkcyjnymi.

  Zestawienie nie jest pełne, w kilku przypadkach nie obejmuje danych dotyczących ilości danego typu sprzętu, pozwala jednak na zweryfikowanie informacji odnośnie ilości najważniejszych modeli uzbrojenia i sprzętu wojskowego zamówionego przez resort obrony Federacji Rosyjskiej w ostatnim okresie. Zdecydowana większość wymienionego w poniższym wykazie sprzętu ma zostać dostarczona w latach 2013-2018. W przypadku braku objaśnienia "modernizacja" chodzi o zamówienia na sprzęt nowowyprodukowany.

Największe wartościowo zakupy rosyjskie to samoloty, śmigłowce i okręty podwodne o napędzie atomowym. fot. Siewmasz.

  Największe zakupy dotyczą przede wszystkim techniki lotniczej i morskiej, mniejsze, w stosunku do czasów ZSRR, były i są kontakty związane z techniką naziemną, w tym pojazdami opancerzonymi, systemami artyleryjskimi i rakietowymi (poza zestawami przeciwlotniczymi). Siły zbrojne FR prowadzą w tym zakresie przede wszystkim remonty i modernizację parku opancerzonego. Wydaje się to konsekwencją analizy stanu technicznego sprzętu - duża część uzbrojenia sił lądowych jest w dobrym stanie i mało zużyta (przynajmniej na papierze), natomiast sprzęt lotniczy, czy okręty są bardziej wyeksploatowane. Rosyjskie siły zbrojne posiadają relatywnie dużą liczbę w miarę nowych czołgów, haubic samobieżnych i artyleryjskich wyrzutni rakietowych, z kolei problemem jest ilość sprawnych bojowych jednostek nawodnych i podwodnych.

Zakupy uzbrojenia i sprzętu wojskowego Federacji Rosyjskiej:

   W latach 2011-2013 podpisano również umowy na obsługi i remonty wielu typów uzbrojenia, najciekawsze z nich to systemy przeciwlotnicze 9K33 Osa-AKM, S-200W Wega, S-300PT-1, S-300PS, S-300PM1, S-300PM2, S-400 Triumf, stacje radiolokacyjne P-18, 19Ż6, 22Ż6M, 35D6, 35N6 Kasta-2, 39N6(W) Kasta-2-2, 5N84A Oborona-14, 55Ż6 Niebo (dwa ostatnie typy wraz z modernizacją), systemy dowodzenia 5K80 dla kompleksu przeciwrakietowego Moskwy A-135, system dowodzenia 83Ż6 Polje, optoelektroniczny system rozpoznania przestrzeni kosmicznej 54Ż6-02 Okno, rakiety 5W55K, 5W55R i 48N6, 48N6P, 48N6DM do systemów S-300 oraz S-400. Remont objął także samoloty bojowe i pomocnicze typów L-39, MiG-29, MiG-29UB, Su-24M i Su-24MR, Su-27, Su-27UB, Su-33, Ił-18D, Ił-20M, Ił-20RT, Ił-22M11RT, Ił-38 (w tym modernizacja), A-50U, śmigłowce Mi-8 różnych wersji, Mi-24/35 i Mi-26T. Prowadzone są również modernizacje kolejnych kompleksów S-300 do standardu S-300PM1 i S-300PM2.

  Jeśli chodzi o remonty i modernizacje sprzętu pancernego to, zgodnie z zamówieniami z lat 2011-2013, prowadzony jest szeroko zakrojony program modernizacji maszyn T-72B, które wraz z T-90 mają być oficjalnie podstawą parku czołgowego do czasu wprowadzenia czołgu nowego typu T-14 na bazie platformy Armata. Nie są zamawiane nowe czołgi i gąsienicowe bwp - ostatnie umowy na pojazdy T-90 i T-90A (wyprodukowano dla własnych sił zbrojnych odpowiednio 370 i 120 sztuk) oraz wozów piechoty BMP-3 (440 sztuk) podpisano w 2011 roku. Warto jednak dodać, że dostawy nowych pojazdów notują opóźnienia, przykładowo w 2013 roku trwały dostawy BMP-3 z transzy 83 sztuk zakupionej jeszcze w 2008 roku. Trwa także modernizacja wozów bojowych desantu BMD-1 do standardu BMD-2, a także transporterów kołowych BTR-80 do standardu BTR-82A. Te ostatnie są również zamawiane jako nowe pojazdy (tabela).

  W zakresie amunicji i środków bojowych, największe zamówienia złożono w GMKB Wympeł (pociski rakietowe lotnicze i przeciwlotnicze), Taktyczne uzbrojenie rakietowe (lotnicze pociski rakietowe), czy korporacji Morskie uzbrojenie podwodne - Gidropribor (torpedy i miny morskie).

Jednym z największych programów modernizacyjnych w wojskach lądowych jest modernizacja czołgów Obiekt 184 do standardu T-72B3. fot. Ministerstwo Obrony FR. 

  Z ujawnionych danych wynika, że w realizacji programów produkcyjnych nowych typów sprzęt wynikają częste opóźnienia - przykładem jest najnowsza stacja radiolokacyjna  średniego zasięgu 48Ja6K-1 Podlet, której produkcja powinna rozpocząć się już w 2013 roku, ale stwierdzone uchybienia w procesie jej przygotowania, w tym wymagane zmiany w dokumentacji projektowej i związany z tym brak czasu na przygotowanie zmienionych komponentów, a także opóźnienia w dostawach od kooperantów, spowodowały wstrzymanie montażu serii tych radarów. Podobna sytuacja zaistniała ze stacją radiolokacyjną pola walki 1Ł277 produkowaną przez NPO Strieła - żaden z zamówionych radarów nie został dostarczony w 2013 roku z uwagi na niezaliczenie przez urządzenie testów kwalifikacyjnych.

  Należy rzucić także nieco światła na eksportową produkcję rosyjskich zakładów zbrojeniowych, szczególnie tych dysponujących najbardziej zaawansowanymi produktami i technologiami (radiolokacja, optoelektronika, moduły elektroniczne, systemy komputerowe, paliwa rakietowe) - niektóre z zakładów mimo prawie pewnych zamówień zagranicznych, nie są w stanie ich realizować, z powodu małej wydajności i obciążenia produkcją realizowaną w pierwszej kolejności dla własnych sił zbrojnych. Dla przykładu OAO Muromski Zakład Przyrządów Radiopomiarowych oferuje stacje radiolokacyjne 39N6M Kasta-2-2 Algierii, Armenii, Bangladeszowi, Irakowi, Indiom, Mozambikowi, Weznezueli, ale z powodu niskiego poziomu produkcji mógłby realizować umowy zagraniczne dopiero od 2015 roku.

Robert Ciechanowski

• Tweet